เหรียญครูบาขาวปี ครูบาอภิชัย (ขาวปี)

ครูบาอภิชัย (ขาวปี) วัดพระพุทธบาทผาหนาม จ.ลำพูน
ครูบาอภิชัย ท่านเป็นพระที่นุ่งขาวห่มขาวจึงแปลกเรื่องแปลกที่เรามักจะไม่เคยเห็นพระที่ไหนนั่งขาวห่มขาวเลย แต่การนุ่งขาวห่มขาวนั้นมีที่มาและเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นมากมายกับครูบาอภิชัย จะว่าไปอาจเป็นพระมารผจญก็ว่าได้ โดยเรื่องราวต่างๆของท่านที่ผมทราบประวัติแบบคร่าวๆพอจะเรียบเรียงให้เป็นเรื่องเป็นราวได้ก็มีดังต่อไปนี้
นานมาแล้วในปีพุทธศักราชประมาณ 2443 ที่หมู่บ้านแม่เทย อ.ลี้ จ.ลำพูน ได้มีเด็กน้อยที่กำเนิดขึ้นมาโดยพ่อแม่ตั้งชื่อว่าจำปี ด้วยความที่ว่าสมัยก่อนนั้นอะไรต่างๆก็ไม่สะดวกเหมือนสมัยนี้ การเดินทางและที่อยู่ค่อนข้างกันดาน อาหารการกินก็ไม่อุดสมบูรเท่าที่ควรจึงทำให้เด็กน้อยจำปีมีร่างกายที่ไม่ค่อยแข็งแรงและขาดสารอาหาร ด้วยความกันดานในเวลาต่อมาพ่อของจำปีก็จากไป ทำให้จำปีต้องอยู่กับแม่สองคนท่ามกลางป่าเขาที่แทบจะไม่มีบ้านคนและเสาหลักของบ้านที่เพิ่งได้สูญเสียไปอย่างน่าเศร้า
 
บวชเณรกับครูบาศรีวิชัย
เด็กชายจำปีอยู่กับแม่สองคน โดยเด็กชายจำปีเป็นคนมุ่งมั่นมานะและมีความขยัน ถึงแม้ร่างกายจะเล็กและผอมบางแต่ก็อดทนสู้ชีวิตเพื่อที่จะดำรงชีวิตอยู่ จนอายุได้ 16 ปี แม่ถามกับจำปีว่าอยากบวชไหม จำปีบอกว่าอยากบวช เพราะการบวชเป็นการทดแทนบุญคุณของพ่อแม่ จำปีจึงได้บวชกับครูบาศรีวิชัยซึ่งท่านก็ได้สอนวิชาการต่างๆ การเขียนอักขระ การฝึกจิตนั่งสมาธิ ร่ำเรียนการสวดมนต์และอื่นๆอีกมากมาย จนครั้งครูบาศรีวิชัยสอนทุกอย่างหมดสิ้นแล้วสามเณรน้อยจึงเป็นที่รักของครูบา ท่านจึงตั้งชื่อให้เหมือนกับอาจารย์คือ สามเณรศรีวิชัย นอกจากนี้แล้วครูบาศรีวิชัยท่านยังถ่ายทอดวิชาการก่อสร้างวัดวาอารามให้กับสามเณรอีกด้วย สามเณรมักจะเดินทางไปกับครูบาศรีวิชัยเพื่อช่วยก่อสร้างวัดวาอาราม
 
อุปสมบทเป็นพระ
เมื่อท่านอายุได้ 22 ปี ครูบาศรีวิชัยจึงทำการอุปสมบทให้แต่เนื่องจากมีชื่อเหมือนกับครูบาที่เป็นอาจารย์ ท่านจึงเปลี่ยนฉายาให้ใหม่ว่า อภิชัยขาวปี หลังจากอุปสมบทแล้วได้ 2 พรรษา พระอภิชัยขาวปีจึงกราบลาท่านอาจารย์เพื่อที่จะแยกตัวออกไปมุ่งงานก่อสร้างวัดวาอารามด้วยตัวของท่านเอง
 
ถูกบังคับให้ศึกและครองผ้าขาว
วันเวลาผ่านไป พระอภิชัยได้เริ่มงานก่อนสร้างวัดวาอารามตามสถานที่ต่างๆมากมาย จนเมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้นคือทางราชการมาสอบถามเกี่ยวกับเรื่องเกณฑ์ทหารกับใบทหารกองเกิน ท่านบอกไม่มีทางการในสมัยนั้นจึงได้ดำเนินเรื่องราวไปสู่คณะสงฆ์และแจ้งข้อหาว่าหนีทหารท่านจึงถูกบังคับให้สึก แต่ท่านไม่ยอมสึก ทางตำรวจจึงจับเปลื้องผ้าเหลือจากตัวท่านจากนั้นก็ใส่โซ่ตรวนและนำท่านไปขังไว้ในคุก ซึ่งสมัยก่อนนั้นคุกเป็นอะไรที่แย่มาก สภาพแวดล้อมต่างภายในคุกถือว่าสกปรกมาก อาหารการกินก็ไม่ดีและไม่สะอาด เวลานอนก็จะถูกยุงมากมายมารุมกัด โซ่ตรวนที่ใช้กับท่านนั้นจะถูกเชื่อมกับนักโทษคนอื่นๆด้วยทำให้เวลาทำอะไรต่างๆค่อนข้างลำบาก เวลาจะกินก็ต้องกินให้เร็วเพราะข้าวที่นำมาให้มีน้อยมากโดย 1 กระติกเล็กๆต่อนักโทษ 4 คน หากใครกินช้าก็ต้องทนหิวกันไปทั้งวัน ส่วนกับข้าวนั้นก็มักจะเป็นผักต้มเก่าๆบ้างก็มีปลาร้า ซึ่งรสชาติก็คงไม่ดีเท่าไหร่นักแต่ก็ต้องกินเพื่อดำรงชีวิตอยู่
 
ท่านสร้างโรงพยาบาลขณะที่ท่านถูกจำคุกอยู่
ขณะที่ท่านยังคงถูกจำคุกอยู่นั้น ท่านก็ได้เห็นโรงพยาบาลจังหวัดลำพูนเก่าและทรุดโทรมมาก ท่านจึงขออนุญาตทางเรือนจำเพื่อที่จะไปช่วยสร้างแต่เนื่องจากยังต้องติดคุกจึงเลยไม่อนุญาต ท่านจึงถามผู้บัญชาการเรือนจำว่าโรงบาลนี้จะต้องใช้เงินเท่าไหร่ถึงจะสร้างได้ ผู้บัญชาการเรือนจำตอบว่า 1600 บาท (ซึ่งสมัยถือว่ามีค่ามาก) ท่านจึงได้นำเงินส่วนตัวของท่านมอบให้กับทางจังหวัดเพื่อเป็นทุนในการสร้างโรงพยาบาลเป็นเงินทั้งสิน 1600 บาท เวลาผ่านไปท่านจึงถูกสั่งย้ายไปฝากขังที่โรงพยาบาลหลังเก่าเพราะเห็นความดีของท่านที่ช่วยบริจาคเงินเป็นทุนในการก่อสร้างโรงพยาบาล และจัดอาหารที่พิเศษกว่านักโทษคนอื่นๆให้ท่าน เวลาผ่านไประยะหนึ่งโรงพยาบาลเริ่มเป็นโครงร่าง ข่าวถูกกระจ่ายออกไป ชาวบ้านผู้เลื่อมใสได้รับทราบต่างนำเงินมาสมทบช่วยสร้างโรงพยาบาล และนำอาหารต่างๆมาถามท่าน ทำให้นักโทษคนอื่นๆได้กินอาหารดีๆด้วยเช่นเดียวกัน จนเมื่อถึงเวลา 6 เดือนครบกำหนดพ้นโทษ โรงพยาบาลก็สร้างเสร็จพอดี นักโทษคนอื่นๆต่างทำหน้าตาเศร้าหมองเพราะถ้าท่านไม่อยู่แล้วพวกเขาไม่รู้ว่าจะได้กินอาหารดีๆแบบนี้อีกหรือเปล่า
 
ครูบาอภิชัย (ขาวปี)
หลังจากออกมาจากเรือนจำแล้วท่านก็ได้มาอุปสมบทเป็นครั้งที่สอง พระศรีวิชัยก็ยังมั่งมันเจตนารมณ์เดิมคือเดินทางเพื่อสร้างวัดวาอาราม แต่เมื่อมาถึงที่แม่ระมาดทำได้ทำการสร้างโบสถ์โดยเรี่ยไรเงินจะชาวบ้านที่ทำบุญสร้างโบสถ์กับท่านด้วยความเต็มใจ จนเมื่อเรื่องไปถึงหูของทางคณะสงฆ์จังหวัด ท่านจึงถูกสอบสวนและถูกบังคับให้สึกอีกครั้งท่ามกลางความหดหู่ของผู้คนที่รู้เป็นอันมากที่ท่านต้องมารับกรรมเพราะความดี ท่านจึงต้องกลับมานุ่งขาวห่มขาวอีกครั้ง และแล้วก็มีปาฏิหารเกิดขึ้นเมื่อประดูที่ยืนต้นตายมานานนับแรมปีกลับผลิดอกออกใบฟื้นเขียวขจีขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้ประชาชนต่างมีความเลื่อมใสและศรัทธาท่านพร้อมกับก้มลงกราบ นับว่าเป็นปรากฎการณ์ที่จะไม่เห็นอีกในชีวิต
 
เหล่านี้ก็เป็นเรื่องราวของพระครูบาอภิชัยที่ท่านได้มีจิตที่มุ่งมั่นในการก่อสร้างวัดวาอารามเพื่อที่จะทำให้มีสถานที่สำหรับประกอบพิธีทางศาสนา และมุ่งหวังให้พุทธศาสนิกชนสามารถเข้ามาทำบุญตักบาตรและดำรงพุทธศาสนาสืบต่อไป



เหรียญครูบาขาวปีรุ่น 2 เก่าเก็บ